Halkapınar İstasyonu

Bülent TURAN yazısı

Kentsel toplu taşıma planlamasında, temel öngörülerden biri; halkın ulaşım araçlarına kolay ve rahat ulaşabilmeleri olmalı. Bu nedenle kent içi toplu ulaşım yatırımları için gerek metro, gerek hafif raylı sistem gerekse de tramvay projeleri hazırlanırken, yaya ulaşım mesafeleri, ulaşım hızı, ulaşım rahatlığı göz önünde bulundurulmalı.

İzmir'de iki adet hafif raylı sistem uygulaması mevcut. Bunlardan ilki, İZMİR METRO adında Bornova'dan Üçyol'a kadar çalışan İzmir Büyükşehir Belediyesi'nin projesi. Diğeri de, Yine İzmir Büyükşehir Belediyesi ile Ulaştırma Bakanlığı'nın Aliağa'dan Cumaovası'na kadar çalışan ortak yatırımı olan İZBAN projesi.

Bu iki hat üzerinde çalışan vagonlar, kentin merkezi sayılabilecek bir noktada, HALKAPINAR İstasyonu'nda kesişiyorlar. Daha doğrusu “yan yana teğet geçiyorlar” diyelim. Her iki hat üzerinde seyahat eden yolcular, bu istasyonda aktarma yaparak bir diğer hatta, ayrıca bir ücret ödemeden geçebiliyorlar.

Bu projelerin tasarım aşamasında, ulaşım planlaması aşamasında öngörülememiş olduğunu düşündüğüm bir aktarma istasyonu tasarımı, bugünlerde bu toplu taşım araçlarını kullarak aktarma yapmak isteyen yolculara çeşitli eziyetler çektiriyor.

Birinci problem; istasyona ulaşım problemi. Neredeyse inşaat şantiyelerindeki iş iskelelerine benzer demir basamaklı merdivenlerle, yağmur çamur güneş toz toprak altında yürüyerek (tırmanarak) istasyona zorluklarla ulaşabilmesi sorunu.

Merdivenlerin, gerek basamak gerek rıht gerekse de genişlik ölçüleri ile yapı malzemeleri, bu tür bir kitlesel ulaşım için hiç de uygun değil. Hele de bedensel engelliler için bu istasyona ulaşabilmek imkansız denebilir. Diyelim ki merdivenleri tırmandınız, sonra yeniden aşağaıya inmeniz gerekiyor. Bir nevi çağdışı merdivenli üst köprü gibi.

İkinci problem benzer bir örnek. Diyelim ki havalimanından İZBAN hattını kullanarak geldiniz, HALKAPINAR İstasyonu'nda indiniz ve İZMİR METRO'yu kullanarak KONAK İstasyonu'na gideceksiniz. Yine istasyon içindeki üzeri açık şantiye merdivenine benzer demir basamaklı o ilkel standart dışı merdivenleri tırmanıp, biraz ileride yeniden aşağıya aynı merdivenlerden inmeniz gerekiyor. Bedensel engelliler için asansör de var ancak bu asansörü kullanmak için taa istasyonun öbür ucuna gidip, yukarı çıkıp sonra yeniden kent kartınızı okutup öbür hatta yine asansörle inmeniz gerekiyor.

Ulaşım zorluğunun en somut göstergesi de her gün binlerce kentlinin, istasyonda birbirine öbür hatta nasıl ve nereden gideceğini sorması.

Merdivenlerin hem üstü hem altı hem de yanlarının açık olması, her türlü olumsuz hava koşullarından vatandaşların etkilenmesine yol açıyor. Hem rıhtları boşluklu hem de demir tabanlı olduğu için emniyet açısından da hiç de iyi bir çözüm değil.

“Çözüm nedir?” diye sorduğumuzda, pek çok çözümü anında üretecek bir önerim var:

“EXPO 2020 için Paris'e seyahat eden kentimizin “önde gelen” 50-60 kişisini alıp, bir gün HALKAPINAR İstasyonu'nda bir hattan diğerine aktarma yapmalarını sağlayalım. Bakın o zaman çözüm sayısının ne kadar çok olduğunu göreceksiniz. Her kafadan bir ses çıkacak eminim, eğer ki bir ses çıkmıyorsa, o zaman bana sorun ben size çözümü o zaman söyleyeceğim.

İZMİR İlk Türkçe Gazetesinden alıntı